Pasożyty jelitowe nie są obcym tematem dla świadomych właścicieli zwierząt domowych. Tęgoryjce, do których należą Ancylostoma caninum, Ancylostoma tubaeformae i Uncinaria stenocephala to nicienie występujące zarówno u psów jak i kotów. Koty są żywicielami kilku gatunków tęgoryjców, z których najbardziej rozpowszechnionym jest Ancylostoma tubaeforme. Chociaż Uncinaria stenocephala ma szeroki zasięg geograficzny, koty są stosunkowo odporne na infekcję tym pasożytem. Dorosłe osobniki w jelicie cienkim osiągają zazwyczaj od 1 do 3 cm długości, ich jaja są wydalane z kałem i stanowią źródło zarażenia dla kotów. Zarażenie zazwyczaj następuje poprzez spożycie wspomnianych wcześniej jaj obecnych w zanieczyszczonej wodzie i środowisku lub zarażonego żywiciela paratenicznego (np. gryzoni). Niekiedy obserwuje się również wnikanie pasożytów poprzez skórę. Nie ma dowodów na transmisję przezłożyskową lub drogą laktogenną tęgoryjców u kotów, ale odnotowano również zarażenia u ludzi zwane “skórną larwą migrującą”, dlatego profilaktyka jest nie tylko ważna dla zdrowia kotów, ale również dla zdrowia ich opiekunów.
Tęgoryjec u kota – objawy
Najczęściej występujące symptomy pochodzą z przewodu pokarmowego. Zaliczamy do nich ciemny, smolisty stolec, biegunkę i zaparcia. Kot zarażony tęgoryjcem będzie miał niezdrowy wygląd i słaby apetyt; wyściółki nozdrzy, warg i uszu będą blade na skutek postępującej anemii. Wczesne objawy niekiedy obejmują zmiany na podeszwach stóp i między palcami, gdzie tęgoryjce wniknęły przez skórę. Jeśli larwy tęgoryjca dostaną się do płuc przez połknięcie, może wystąpić kaszel. Komplikacje mogą pojawić się nagle i mogą skutkować śmiercią, jeśli kot nie zostanie natychmiast poddany leczeniu. Czas między początkowym zarażeniem tym pasożytem a momentem, w którym staje się on zaraźliwy dla innych kotów wynosi od dwóch do czterech tygodni.
Tęgoryjec u kota – diagnoza
Tęgoryjców nie widać gołym okiem. Lekarz weterynarii będzie musiał przeprowadzić badanie próbki kału, w którym obecność jaj tych pasożytów potwierdzi diagnozę. Zakażenie tęgoryjcem diagnozuje się za pomocą techniki zwanej flotacją kału. Niewielka ilość kociego stolca zgromadzona z trzech dni jest mieszana ze specjalnym roztworem, co powoduje, że jaja tęgoryjca unoszą się na wierzchu i przywierają do szklanego szkiełka, które zostało umieszczone na górze roztworu. Następnie powstały preparat badany jest pod mikroskopem. Jaja są łatwe do zidentyfikowania ze względu na ich niepowtarzalny wygląd. Ponieważ każdego dnia produkowane są setki jaj, infekcję tęgoryjcami zwykle można dość łatwo zdiagnozować. Liczba jaj niekoniecznie koreluje z liczbą obecnych dorosłych pasożytów w przewodzie pokarmowym. Ze względu na niewielkie rozmiary dorosłych tęgoryjców rzadko są one wykrywane w kale.
Badanie to pomoże również weterynarzowi określić, jaki przebieg leczenia zaplanować, co może w dużym stopniu zależeć od wieku, wagi i stanu kota. Jeśli część kociąt w miocie padła, należy podejrzewać tęgoryjce.
Jak wygląda leczenie i rokowanie inwazji tęgoryjca u kota?
Na szczęście leczenie jest bezpieczne, proste i stosunkowo niedrogie. Aby pozbyć się tęgoryjca u kota, otrzyma on lek odrobaczający działający na tego konkretnie pasożyta. Jednak większość środków przeciwrobaczych nie zabija stadiów larwalnych. Dlatego potrzebne są co najmniej dwa zabiegi odrobaczania w odstępach od dwóch do trzech tygodni, w celu zabicia dorosłych, które dojrzały po poprzednim podaniu leku. Samo odrobaczanie w większości przypadków jest wystarczające. Jednak mogą być również konieczne suplementy odżywcze i żelazo w formie iniekcyjnej. Zwłaszcza, jeśli inwazja była na tyle intensywna, że doszło do znacznej utraty krwi. W ciężkich przypadkach kot będzie musiał być hospitalizowany. Niezbędna może okazać się płynoterapia, tlenoterapia, a nawet transfuzja krwi w zależności od poziomu niedokrwistości i stanu kota. Należy pamiętać, że istnieje możliwość nagłej śmierci nawet podczas leczenia.
Przy odpowiednio szybkiej diagnozie i leczeniu rokowanie jest dobre i prowadzi do pełnego wyzdrowienia z infekcji tęgoryjcem. W rzadkich przypadkach kocięta lub osłabione koty mogą wymagać transfuzji krwi z powodu ciężkiej anemii. Takie osobniki mają gorsze rokowanie i zwykle konieczne jest kompleksowe leczenie.
Jak zapobiegać inwazji tęgoryjców u kotów?
Środowisko, w którym koty śpią i odpoczywają, musi być utrzymywane w czystości. Należy zwrócić szczególną uwagę na gromadzenie się wody w zbiornikach, nisko położonych terenach, a nawet stawach, jeśli kot jest wychodzący. Miejsca te mogą być źródłem pasożytów. Jeśli zaobserwujesz którykolwiek z powyżej opisanych objawów u swojego kota, zanieś próbkę kału do lekarza weterynarii, aby można było szybko potwierdzić lub wykluczyć infekcję. Ważne, aby próbki były pobrane z trzech kolejnych dni.
Nie istnieją szczepienia przeciwko tej pasożytniczej inwazji, więc jedynym sposobem na ochronę kota jest profilaktyka i szybkie podjęcie działania w momencie zauważenia niepokojących symptomów. Chociaż przypadki tęgoryjców są rzadkie u ludzi, pasożyty mogą przenikać ludzką skórę, dlatego należy zachować ostrożność podczas leczenia chorego kota.
Wszystkie nowonarodzone kocięta powinny być leczone zatwierdzonym przez weterynarza środkiem przeciwrobaczym w wieku od dwóch do trzech tygodni, aby skutecznie przerwać cykl życiowy najczęstszych pasożytów jelitowych, Twój lekarz weterynarii zaleci harmonogram odpowiedni dla Twojego kociaka.
Ponadto, warto zastosować się do poniższych wskazówek:
- Okresowe rutynowe odrobaczanie może być odpowiednie dla kotów, u których wcześniej zdiagnozowano tęgoryjca. Koty niewychodzące powinny być odrobaczane dwa razy do roku, natomiast koty wychodzące od czterech nawet dwunastu razy w roku. Częstotliwość odrobaczania najdokładniej określi lekarz weterynarii po zebraniu szczegółowego wywiadu.
- Ważna jest odpowiednia utylizacja kocich odchodów, które stanowią źródło jaj tęgoryjca.
- Zwalczanie gryzoni jest ważne, ponieważ mogą one odgrywać rolę w przenoszeniu tęgoryjców na koty.
- Należy codziennie usuwać odchody z kuwety, jeśli to możliwe. Zawsze umyć ręce po kontakcie z materiałem kałowym.
Czy inwazją tęgoryjcem u kota jest niebezpieczna dla ludzi?
Kocie tęgoryjce nie zarażają ludzi wewnętrznie. Jednak maleńkie larwy mogą wniknąć do ludzkiej skóry, powodując chorobę zwaną skórną larwą migrującą. Ta infekcja skóry, znana również jako „świąd naziemny”, nie prowadzi do dojrzewania larw. Ponieważ wymagany jest kontakt ludzkiej skóry z wilgotną, zakażoną larwami glebą, infekcja rzadko występuje, gdy przestrzegana jest odpowiednia higiena.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl